Φθίνει η κατανάλωση κρασιού στην Ευρώπη, ενώ Κίνα και ΗΠΑ εκτιμάται ότι θα βρίσκονται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης κατανάλωσης κρασιού από το 2027 όπως αναφέρει μεταξύ άλλων έρευνα της Coface για το κρασί. Κυριότερα συμπεράσματα μεταξύ άλλων είναι ότι η επίκεντρο της παγκόσμιας ζήτησης για το κρασί θα αποτελέσουν η Κίνα και οι ΗΠΑ ενώ η Ευρώπη παραμένει σταθερά πρώτη σε παραγωγή και εξαγωγές κρασιού αγγίζοντας το 60% και στους δύο αυτούς τομείς. Το σχόλιό του για την εν λόγω έρευνα ζήτησε ο ΑγροΤύπος από τον διευθυντή της Κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΚΕΟΣΟΕ), κ. Παρασκευά Κορδοπάτη. Ο κ. Κορδοπάτης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι μονόδρομος για την χώρα μας αποτελεί το γαλλικό μοντέλο που δίνει έμφαση στην ποιοτική διαφοροποίηση του κρασιού.
Σύμφωνα με τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας:
Η κατανάλωση κρασιού φθίνει στην Ευρώπη και παρουσιάζει ανοδικές τάσεις στον υπόλοιπο κόσμο
Έως το 2027 οι χώρες που θα ηγούνται σε ζήτηση θα είναι η Κίνα και οι Η.Π.Α
Το 60% της παραγωγής κρασιού και το 60% των παγκόσμιων εξαγωγών προέρχεται από την Ευρώπη
Τρία μοντέλα παραγωγής συνυπάρχουν στην Ευρώπη
Όπως αναφέρεται στην έρευνα, το γαλλικό μοντέλο βασίζεται στην δημιουργία υπεραξίας μέσω της υψηλής ποιότητας του κρασιού, ενώ η Ιταλία βρίσκεται σε μια μέση κατάσταση που ρέπει προς το γαλλικό μοντέλο της ποιότητας. Αντίθετα η Ισπανία, η οποία έχει 35% μεγαλύτερη έκταση αμπελώνων από τις προαναφερθείσες, τείνει προς ένα μοντέλο μαζικών ποσοτήτων κρασιού σε χαμηλές τιμές. Αν και η Ισπανία ανέβηκε στην πρώτη θέση των παγκόσμιων εξαξωγέων κρασιού το 2014, συνεχίζει η έρευνα, παρουσιάζεται πιο ευάλωτη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό λόγω της τοποθέτησης των κρασιών της στα χαμηλού και μεσαίου κόστους κρασιά.
ΚΕΟΣΟΕ: Μονόδρομος το γαλλικό μοντέλο
Σε επικοινωνία που είχαμε με τον διευθυντή της Κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΚΕΟΣΟΕ), κ. Παρασκευά Κορδοπάτη μας ανέφερε ότι ο Έλληνας παραγωγός είναι αναγκασμένος να στραφεί προς την ποιοτική διαφοροποίηση του προϊόντος του: «Τα δεδομένα που αναφέρονται στην εν λόγω έρευνα είναι λίγο πολύ γνωστά. Η Γαλλία παράγει το 27-28% της παγκόσμιας παραγωγής κρασιού και κατέχει περίπου το 50% της αξίας των συναλλαγών. Η Ελλάδα αντίθετα παράγει το 2,1% της ευρωπαϊκής παραγωγής και η αξία η οποία αντιστοιχεί στις συναλλαγές της είναι το 0,3%. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε προσδώσει την απαιτούμενη προστιθέμενη αξία στα κρασιά μας.
Αυτό το έχει κατορθώσει η Γαλλία που έχει δημιουργήσει ένα εθνικό brand για τα κρασιά της τέτοιο ώστε να τυγχάνει της αναγνωρισιμότητας στις εξωτερικές αγορές. Εμείς προσπαθούμε να το χτίσουμε αυτό σήμερα, δεν το έχουμε πετύχει αλλά έχουμε ξεκινήσει. Ήδη από το στρατηγικό σχέδιο που είχαμε κάνει ο στόχος που είχε αναφερθεί ότι πρέπει να τεθεί ήταν προς την στρατηγική της διαφοροποίησης και όχι στην στρατηγική των μαζικών κρασιών της χαμηλής τιμής, ούτως η άλλως είμαστε μια χώρα που δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τους άλλους παίκτες στο επίπεδο των ποσοτήτων.Δεν έχουμε άλλη εναλλακτική από το γαλλικό μοντέλο υπάρχουν ανταγωνιστές με εκτατικούς αμπελώνες με τιμές πολύ χαμηλές που δε μπορούμε να ανταγωνιστούμε για πάρα πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι και το γεωμορφολογικό ανάγλυφο της χώρας.
Δεν έχουμε πεδιάδες με αμπέλια π.χ . Η Ελλάδα εξάγει κρασί κυρίως στην Γερμανία και κατά δεύτερο λόγο στις Η.Π.Α και τον Καναδά. Ο επόμενος ρεαλισιτκός στόχος θεωρώ πως είναι οι Σκανδιναβικές χώρες. Για την αγορά της Βρετανίας έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες έχουμε δει κάποια άνοδο αλλά δε μπορώ να πω ότι καταφέραμε να διεισδύσουμε με ιδιαίτερη επιτυχία».
Σε ερώτησή μας εάν οι ελληνικές εξαγωγές θα μπορούσαν να στραφούν, βάσει και των συμπερασμάτων της έρευνας προς την Ασία ο κ. Κορδοπάτης ανέφερε ότι αυτό δεν είναι εύκολο καθώς η χώρα μας δεν έχει την κρίσιμη μάζα. «Δεν μπορούμε δηλαδή να ικανοποιήσουμε πέρα από έναν βαθμό την τεράστια ζήτηση αυτών των χωρών. Κατά συνέπεια πρέπει να σταφούμε στην οικοδόμηση μιας διακριτής ταυτότητας για τα ελληνικά κρασιά. Εμείς είχαμε εκπονήσει τον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό για το κρασί το 2010 και με βάση αυτόν πορευόμαστε. Βεβαίως τα δεδομένα αλλάζουν και θα πρέπει να αναπροσαρμόζουμε διαρκώς τον σχεδιασμό μας ωστόσο η εθνική στρατηγική βασίζεται πάντα και σε μία μελέτη επιστημονικά τεκμηριωμένη η οποία όπως αντιλαμβάνεστε έχει μεγάλο κόστος.
Αν μπορούμε να πούμε ότι κάτι θα πρέπει να προσαρμοστεί αυτό πιστέυω ότι είναι το κομμάτι της επικοιωνίας και τα λογότυπα που χρειάζονται μια επικοινωνιακή επικαιροποίηση. Από εκεί και ύστερα θα πρέπει να δούμε τις ειδικότερες συνθήκες σε κάθε αγορά και να εξατομικεύσουμε τις στρατηγικές μας για κάθε αγορά ξεχωριστά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου