Στην δεκαετία του '50 δημιουργείται ένα μακρόπνοο σχέδιο από την τουρκική πολιτική για την εξόντωση των Ρωμιών που είχαν απομείνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στόχος τίθεται στην 500η επέτειο της Άλωσης – το 1953 – να μην υπάρχουν Έλληνες στην Πόλη όπως αναφέρει σε έκθεση της η Επιτροπή του Λαϊκού Κόμματος της Τουρκίας. Στην συνέχεια θα σας παρουσιάσουμε τα βήματα για την υλοποίηση του σχεδίου – που ήρθε τελικά με χρονική καθυστέρηση – μέσα από την επετειακή έκδοση της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών καθώς και μαρτυρίες Πολιτών για το πως βίωσαν οι ίδιοι τα Σεπτεμβριανά όπως αυτές καταγράφονται στα βιβλία των Εκδόσεων Τσουκάτου που εξειδικεύεται στην ιστορία της Πόλης .
Το χρονικό των Σεπτεμβριανών
- Το δόγμα Ανορθόδοξου πολέμου του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποιείται για την σχεδίαση εξόντωσης του Ελληνισμού της Πόλης. Η έναρξη του απελευθερωτικού - αντιαποικιακού αγώνα των Ελληνοκυπρίων το 1950 δίνει την αφορμή εφαρμογής του σχεδίου.
- Μέρος του Τύπου καλλιεργεί συστηματικά το μίσος κατά του Ελληνισμού γενικότερα και δαιμονοποιεί τους Έλληνες της Πόλης ως εσωτερικούς εχθρούς. Πρωταρχικό ρόλο παίζει η εφημερίδα Hurriyet και οι δημοσιογράφοι Sedat Simavi, Hikmet Bil, Mehmet Emin Yalman. Η Hürriyet με την ανθελληνική στάση αυξάνει την κυκλοφορία της από μερικές χιλιάδες σε 200.000 αντίτυπα μέσα σε μερικούς μήνες.
-Ιδρύεται από το Κράτος της Τουρκίας η παρακρατική οργάνωση «Η Κύπρος είναι Τουρκική» που ανοίγει παραρτήματα σε όλη την Τουρκία. Η οργάνωση αυτή λειτούργησε ως συντονιστής της επίθεσης κατά του Ελληνισμού της Πόλης.
- Η Βρετανία καλεί σε συνδιάσκεψη στο Λονδίνο την Ελλάδα και την Τουρκία για συζήτηση περί της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η αποδοχή συμμετοχής από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση αυξάνει την επιθετικότητα της Τουρκικής Κυβέρνησης. Η συνδιάσκεψη ξεκινάει στις 29/8/1955.
- Ο Πρέσβης Αθηνών της Μ. Βρετανίας τον Αύγουστο του 1954 αναφέρει ότι ενώ επί του παρόντος οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και Τουρκίας είναι καλές, όμως έστω και ένα σύνθημα που θα γραφόταν στην Θεσσαλονίκη στον τοίχο της οικίας του Μ.Κεμάλ, θα ανέτρεπε αυτές (PRO FO 371/1 17642, RG 1081, Embassy Reports19.08.1954). Το Βρετανικό Υπ. Εξωτερικών την άνοιξη του 1955 πίστευε ότι μερικές εξεγέρσεις στην Τουρκία θα βοηθούσαν η διεθνής κοινή γνώμη να μάθει για τις Ελληνοτουρκικές διαφορές (Robert Holland, "Greek-Turkısh Relatıons, İstanbul and British Rule in Cyprus, 1954-59, Bull. of the Centre for Asia Minor Studies, (1993/94), σελ. 327-365.
- Ο Τουρκικός τύπος διαδίδει ασύστολα ψεύδη περί δήθεν επικείμενης σφαγής Τουρκικών Πληθυσμών στην Κύπρο και διωγμούς Μουσουλμάνων στην Ελλάδα.
- Προετοιμασία της επίθεσης από τον Αύγουστο του 1955 σε τακτικό επίπεδο.
- Προσημειώνονται τα Ελληνικά Ιδρύματα, κατοικίες και καταστήματα και μεταφέρονται μαζικά άτομα από την Ανατολή και ακόμα από το εξωτερικό της χώρας.
Η προετοιμασία της επιχείρησης
- Οργανώνεται από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες η προβοκάτσια τοποθέτησης μικρής εκρηκτικής ύλης (μεταφορά με διπλωματικό σάκο) στο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Σκοπός να φανεί ότι οι Έλληνες κατέστρεψαν το σπίτι του Κεμάλ.
- Οι δράστες συλλαμβάνονται από την Ελληνική Αστυνομία και αποδεικνύεται η ανάμιξη των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών.
- Οι δράστες της προβοκάτσιας απελευθερώνονται, ενώ είναι προφυλακισμένοι με καθ’ υπαγόρευση βούλευμα δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης, μετά από πιέσεις της Τουρκίας και γίνονται δεκτοί ως ήρωες όταν φθάνουν στην Τουρκία. Ο κυριότερος οργανωτής της προβοκάτσιας της Θεσσαλονίκης Oktay Engin αναλαμβάνει για πολλά χρόνια υπεύθυνος στην «Ειδική Επιτροπή επί Μειονοτήτων» που έχει σκοπό την εκρίζωση των μειονοτήτων (σ.σ. στην συνέχεια διορίζεται νομάρχης σε επαρχία της Ανατολής).
- Λίγες μέρες πριν από την 6-7/9/1955 έχουν προσημειωθεί οι στόχοι που είναι οι εκκλησίες, μειονοτικά ιδρύματα, καταστήματα και σπίτια των Ελλήνων.
- Μεταφέρονται πληθυσμοί από την ύπαιθρο που οργανώνονται σε τάγματα εφόδου 40-50 ατόμων και οδηγούνται από ένα καθοδηγητή. Τα μέλη των ταγμάτων εφόδου είναι εξοπλισμένα με λοστούς και καταστροφικά εργαλεία ίδιου τύπου.
- Η μεταφορά των καταστροφέων γίνεται με φορτηγά και πλοιάρια που έχουν ετοιμαστεί από πριν.
- Η απογευματινή εφημερίδα Istanbul Ekspres τυπώνεται 4 μέρες πριν και κυκλοφορεί σε 200.000 φύλλα περί της 4 μ.μ. την 6/7/55 - ενώ συνήθως είχε κυκλοφορία 5.000 φύλλα αναγγέλλοντας τον δήθεν βομβαρδισμό του σπιτιού του M. Κεμάλ, δίνοντας έτσι το σύνθημα των επιθέσεων στα Ελληνικά Ιδρύματα, σχολεία, εκκλησίες, κοιμητήρια, καταστήματα και σπίτια.
Η εκτέλεση της επιχείρησης
- Περί τις 6 μ.μ. Ξεκινάει διαδήλωση στην Πλατεία Σταυροδρομίου (Ταξίμ) η οποία εξελίσσεται σε λεηλασίες των Ελληνικών Καταστημάτων, Σχολείων και Εκκλησιών.
- Πρώτοι στόχοι είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδος του Πέρα και η Ζάππειος Σχολή. Ακολουθεί η καταστροφή όλων των Ελληνικών καταστημάτων στη συνοικία του Πέρα.
- Οι επιθέσεις στα Ελληνικά Ιδρύματα και ιδιοκτησίες ξεκινούν στις 7 μ.μ. ταυτόχρονα σε όλες τις συνοικίες του Βοσπόρου, Πέρα, Παλαιάς Πόλης, Ασιατικής πλευράς και Πριγκιποννήσων. Το στοιχείο αυτό δείχνει τον προσχεδιασμό των επιθέσεων.
- Τα τάγματα εφόδου που είναι τουλάχιστον 100.000 άτομα, επιχειρούν σε τρεις διαδοχικές φάσεις: Καταστροφή θυρών, λεηλασία, πυρπόληση.
-Στόχοι είναι οι 64 Ελληνικές Εκκλησίες, Νεκροταφεία, Ιδρύματα (Σχολεία, Νοσοκομεία, το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Βαλουκλή), καταστήματα και οικίες των Ελλήνων. Επίσης γίνονται επιθέσεις και κατά των Αρμενίων και Εβραίων.
-Οι αστυνομικές δυνάμεις παραμένουν απλοί παρατηρητές και πολλές φορές παροτρύνουν τους καταστροφείς.
- Ο Πρωθυπουργός Menderes και ο Πρόεδρος Bayar διέρχονται κατά την εξέλιξη των γεγονότων από την Πόλη ενώ ο Υπ. Εσωτερικών N. Gedik εποπτεύει τις επιχειρήσεις από την Νομαρχία.
Τα αποτελέσματα των επιθέσεων
- Καταστροφή-πυρπόληση71 εκκλησιών, 26 σχολείων, 5 αθλητικών συλλόγων, 4500 καταστημάτων & εργοστασίων και 3 εφημερίδων.
- Εκτεταμένες καταστροφές σε Νεκροταφεία, σύληση πολλών τάφων μεταξύ αυτών και οι τάφοι Οικουμενικών Πατριαρχών.
- Καταστροφή 2100 οικιών.
- Αριθμός Νεκρών Ελλήνων 37 (Δεν υπήρχε εντολή για σφαγή).
- Επιθέσεις στις οικογένειες Ελλήνων Αξιωματικών στην Σμύρνη.
- 300 βιασμοί γυναικών.
Οι μαρτυρίες
Απέναντι μας είχαμε ένα γείτονα, τον Σαντρί μπέη. Τα παιδιά του παίζαν με τα δικά μας. Στις γιορτές τους μας έστελναν γλυκά και εμείς κάθε Πρωτοχρονιά και το Πάσχα τους στέλναμε πίτα και τσουρέκι που το περίμεναν τα παιδιά. Εκείνη τη νύχτα μάς είδε στο παράθυρο και άρχισε να εκφωνεί λόγο για τα γεγονότα: «Οι Έλληνες βάλανε βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Αγανακτισμένη η νεολαία κατέστρεψε τη μεγάλη οδό του Πέρα ολοσχερώς κ.λ.π.». Αφού τελείωσε το λόγο του, μας συμβούλευσε να υψώσουμε σημαία. Δεν του κάναμε το χατίρι. Δεν θα είχε καμία σημασία εάν ερχόντουσαν, δε θα μας έσωζε. Αν και ήμασταν γνωστοί, δε θα μας πρότεινε να μας πάρει σπίτι του να μας γλυτώσει. Εκείνη τη νύχτα εκδηλώθηκε, μας φανέρωσε τα αισθήματα του.
Την κατάσταση την επομένη της 7ης Σεπτεμβρίου είναι δύσκολο να την περιγράψει κανείς. Η μεγάλη οδός του Πέρα, σημαιοστολισμένη, με καταστήματα καμένα, καταστραμμένα, βιτρίνες σπασμένες, έπιπλα και υφάσματα κομμένα, χυμένα στους δρόμους, έδινε την εντύπωση ότι είχε δεχθεί εχθρική επίθεση. Όλα τα ζαχαροπλαστεία – τα περισσότερα ελληνικά – ήταν εντελώς καταστραμμένα, τα κοσμηματοπωλεία αδειανά. Στα καταστήματα ρουχισμού και τροφίμων ό,τι δεν μπορούσαν να πάρουν το είχαν πετάξει στον δρόμο. Δεν μπορούσε κανείς να περάσει, αφού και οι δύο πλευρές του δρόμου είχαν βουνά ολόκληρα από εμπορεύματα. (...)
Όλα τα γεγονότα ήταν οργανωμένα και προσχεδιασμένα. Μέρες πριν είχε ξεκινήσει εκστρατεία με κατηχήσεις στα τζαμιά, όπου γινόταν τρομερή προπαγάνδα εναντίον μας. Ομάδες νέων σε μερικά μέρη είχαν επισημάνει σπίτια και μαγαζιά Ρωμιών. (...)
Όπως τα είχαν οργανωμένα όλα τα γκρουπ των διαδηλωτών τα συνόδευαν αστυνομικοί, για να μην γίνουν επεισόδια, μόνο τους επέτρεπαν να σπάσουν και να ρημάξουν. (...) Είχε διαδοθεί το σλόγκαν: «Σήμερα την περιουσία σας και αύριο τη ζωή σας.
Την ημέρα των γεγονότων φορτηγά και λεωφορεία κατέφθασαν από την Θράκη και από τα ανατολικά χωριά στην Πόλη με όχλους διαδηλωτών που ήταν εφοδιασμένοι με ρόπαλα, αξίνες και πολλά εργαλεία. Μόλις δόθηκε το σύνθημα, οι διαδηλωτές ξεχύθηκαν στους δρόμους και καθοδηγούμενοι από τους νέους της κάθε γειτονιάς, χτυπούσαν τις πόρτες των Ρωμιών και, αφού τους πετούσαν έξω με τις πιτζάμες, λεηλατούσαν ότι έβρισκαν.
Στις μακρινές περιοχές , στους τουρκομαχαλάδες, κατοικούσαν και Ρωμιοί. Εκτός από τις καταστροφές, έγιναν και βιασμοί γυναικών και κοριτσιών. Μεγάλος αριθμός θα μείνει άγνωστος, διότι οι δικοί τους προσπάθησαν να τα καλύψουν αυτά: Για τις γυναίκες από ντροπή, για τα δε κορίτσια για το μέλλον τους.
Εκείνο το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα ο γιατρός με το επιτελείο του περιέθαλψε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων τραυματιών οι οποίοι κατέφευγαν στο νοσοκομείο φοβούμενοι ότι εάν πήγαιναν κάπου αλλού θα αποκαλύπτονταν η ταυτότητα τους. Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο βαριά τραυματισμένος Επίσκοπος Παμφίλου και ένας ιερέας οι οποίοι μισόγυμνοι, ξυπόλυτοι, με σχισμένα τα ράσα και τα ρούχα, παραπατώντας, είχαν κατορθώσει όπως περιγράφει ο γιατρός Διαμάντογλου, να φτάσουν στο νοσοκομείο και χάρη στις υπηρεσίες του να σωθούν. Ένα ακόμη περιστατικό ανάμεσα στα πολλά, όπως ο ίδιος ο γιατρός αναφέρει, ήταν και η περίπτωση μίας αξιοπρεπούς, αριστοκρατικής εμφάνισης κυρίας κάποιας ηλικίας, που ήρθε στο νοσοκομείο, μισολιπόθυμη, κλαίγοντας, με σοβαρή αιμορραγία από τα γεννητικά όργανα. Είχαν μπει στο σπίτι της και την είχαν κακοποιήσει άγρια βάζοντας το χέρι τους μέσα στα γεννητικά της όργανα τα οποία είχαν σχίσει.
Ακόμη και σήμερα όποιον Κωνσταντινουπολίτη και να ρωτήσεις έχει πάμπολες ιστορίες να σου διηγηθεί. Οι περισσότερες είναι κοινότυπες, εκφοβισμοί, φωτιές, καταστροφές εμπορευμάτων, προστασία από φίλους Τούρκους, οι οποίοι πραγματικά σε πολλές περιπτώσεις προστάτεψαν και έσωσαν όχι μόνο τις περιουσίες αλλά και την τιμή και τη σωματική ακεραιότητα των Ρωμιών. Είναι δε γνωστό πως μεγάλος αριθμός Τούρκων είχαν ήδη μαρτυρήσει στους Έλληνες φίλους τους, μολονότι τους είχε δοθεί ρητή εντολή για το αντίθετο, το σύνθημα που ήταν τα αναμμένα φώτα που σήμαινε ότι το σπίτι ήταν τουρκικό.
Φυσικά η Ελλάδα είχε και βασιλιά, τον Παύλο, ο οποίος μαζί με τη σύζυγο του Φρειδερίκη τη βραδιά των Γεγονότων βρίσκονταν σε επίσημη επίσκεψη στην Γιουγκοσλαβία και παρόλο που είχαν ειδοποιηθεί από την ελληνική πρεσβεία για αυτά που είχαν γίνει, ούτε το ταξίδι του διέκοψε αλλά ούτε κάποια εκδήλωση συμπαράστασης από τους Γιουγκοσλάβους προσπάθησε να αποσπάσει, σαν να μην συνέβαινε δηλαδή τίποτα, πράγμα που αποδεικνύεται και από το ότι όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις 17 Σεπτέμβρη!! απεύθυνε προς τον ελληνικό λαό διάγγελμα υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας!
Στα Σεπτεμβριανά καταστρέφεται το 90% των πνευματικών αξιών της ελληνικής Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα δεν ξεπερνούν το 0,0173% του ελληνικού πληθυσμού που απαρτίζει το 0,691% του πληθυσμού της Τουρκίας. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων παραβιάζεται ολόκληρος ο Τουρκικός Ποινικός Κώδικας.
Η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο των στρατιωτικών δυνάμεων και είχαν σημειωθεί πολλές επιθέσεις κατά εκκλησιών, ελληνικών σπιτιών και σχολείων. Ήρθαν ο Μουσταφά και ο Ιμπραχήμ, ο μπαρμπέρης και μας είπαν ότι σε όλη την Πόλη γίνονταν σοβαρά επεισόδια με στόχο τους Ρωμιούς και θα έκαναν ότι μπορούσαν να μας προφυλάξουν. (...) Εκείνη την στιγμή ακούσαμε να μπαίνει το κλειδί στην κλειδαριά, η πόρτα να ανοίγει και να ανοίγει και να μπαίνει ο μπαμπάς με μία σημαία στο χέρι. Μόλις μπήκε την πέταξε και μας αγκάλιασε. Πρώτη φορά τον είδα να κλαίει. Μας είπε όλα όσα είδε και έζησε εκείνες τις ώρες της επιστροφής, ότι η πόρτα ήταν σημαδεμένη, ότι το ίδιο σημάδι υπήρχε και στην πόρτα του Άη Νικήτα. Η μαμά του είπε για τον Μουσταφά και τον Ιμπραήμ, τον ρώτησε τι σκοπεύει να κάνει. Απ' ότι κατάλαβα, την απόφαση του την είχε πάρει πριν ακόμη μπει στο σπίτι. Ανεβάσαμε τη γιαγιά στο δικό μας δωμάτιο και τη θεία στο δικό της. Η μαμά έμεινε με την γιαγιά και εγώ πήγα με την θεία Στέλλα. Οι άνδρες έμειναν κάτω και ο Γιώργος ήταν δίπλα στον μπαμπά.
Όταν ακούστηκαν οι πρώτες φωνές από τον δρόμο πλησίασα στο παράθυρο και κοίταξα. Είδα τον Μουσταφά και τον Ιμπραήμ να στέκονται μπροστά στην πόρτα μας και να έχουν δεμένη μια σημαία στο στήθος τους. Όταν τα μπουλούκια άρχισαν να έρχονται από την ανηφόρα, τα έδιωχναν και τα έστελναν στον Άη Νικήτα λέγοντας: Δεν υπάρχουν εδώ Ρωμιοί, αυτό το σπίτι είναι δικό μας. Απέναντι έχει αγίασμα, εκεί να πάτε...
Στην προσπάθεια να προφυλάξουν εμάς, έδειχναν το εκκλησάκι το οποίο δέχθηκε ατελείωτες επιθέσεις. Και ενώ ελπίζαμε ότι θα γλυτώσουμε, έγινε το κακό. Μπροστά σε ένα μπουλούκι που ερχόταν, ήταν ο χότζας του Εγρίκαπ, ο Ρετζέπ. Έφθασε μπροστά στην πόρτα μας και τον άκουσα να μιλά με έντονο ύφος στον Μουσταφά και τον Ιμπραήμ: Φύγετε από εδώ γιατί θα σπάσουμε και τα δικά σας σπίτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου